قبل از انتخابات بود. افرادی که انتخابات را تحریم میکردند کم نبودند. با این منطق که: "ولش کن بابا! بذارید وضع خرابتر شه تا آمریکا حمله کنه!". همیشه این نظریه ی "ولش کن بابا" جایگاه ویژه ای در بین مردم داشته. همه با این جمله ی "ولش کن بابا" بزرگ شدیم، خو گرفتیم، عادت کردیم و افرادی که از این نظریه ی بسیار کارا استفاده نمیکنند رو با تعجب نگاه میکنیم. فکر میکنیم که فلانی چقدر زندگی رو سخت میگیره، "ولش کن بابا بی خیال!". همه ولش کردند و حالا طبق معمول باید به دنبال مقصر گشت. آخوند ها، انگلیسی ها، اصلاح طلبان، رادیکال ها، راستی ها،......
و من و تو البته هیچ تقصیری نداشته ایم. ما که کاری نکردیم. ما فقط ولش کردیم!
چین و روسیه هم بر علیه ما رای دادند، تحریم هم شدیم، نفت گران نشد که هیچ ارزان هم شد! تازگی ها شنیدم که تجهیزات نفتی ایران به قدری فرسوده است که بیشتر از هفت سال دیگر قادر به استخراج نفت نیستیم. به لانه ی جاسوسی ایران در عراق حمله شد و پنج نفر دستگیر شدند که از اعضای بلند پایه ی سپاه بودند و باز هم شنیدم که خامنه ای سرطان پروستاتشان عود کرده و کم کم ریق رحمت را سر میکشند.(نمیدونم چرا علت مرگ در صد زیادی از معمم ها همینه!!!).
. . . .
. . . .
. . . .
و دور از کاروان بی انتهای این همه لفظ، این همه زیست،
سگ "انوالید" تو میمیرد
با استخوان ننگ تو در دهانش
استخوان ننگ
استخوان حرص
استخوان یک قبا بر تن سه قبا در مجری
استخوان یک لقمه در دهان سه لقمه در بغل
استخوان یک خانه در شهر سه خانه در جهنم
استخوان بی تاریخی.
(احمد شاملو- قصیده برای انسان ماه بهمن- بهمن 1329)
nobody