میگه مثل یه عکسه، نوشتن تو یه وبلاگ مثل یه عکسه و تو نمی تونی چیزی جز یه عکس ببینی. آدما تو وبلاگاشون یه عکسی که می خوان به تو نشون می دن نه چیز دیگه ای. همه چیز رویایی میشه آدمای رویایی که دوست داری ببینیشون آدمایی که به نظرت با همه فرق می کنن. اما وقتی می بینیشون می فهمی که فقط یه عکس بوده عکسی که اون از خودش گرفته و به تو نشون داده. چرا همیشه دنبال یه چیز متفاوت می گردیم. استاد سر کلاس میگه آدما دنبال یه چیزی میگردن تا بتونن خودشون رو تعریف کنن. اگه کسی رو پیدا نکنن روبروی آینه می ایستن و میگن اینم یکی دیگه که به من یه تعریف از خودم میده . گفت خیلی بده به یه دیوار سفید بخورین اونوقته که چیزی براتون باقی نمیمونه. شاید ابلهانه باشه چیزی رو که می نویسم اما مثالی رو که زد از یه کارتون بود. پلنگ صورتی . جارو برقی ای که وسایل خونه رو می خوره بعد خونه رو می خوره بعد دنیا رو می خوره بعد پلنگ صورتی رو می خوره و وقتی چیزی باقی نمی مونه لوله رو می گیره سمت خودش و خودش رو می خوره. یه دیوار سفید و تمام.
همزاد