دوشنبه، اسفند ۲۳، ۱۳۸۹

صدا

همینجور که رادیو گوش می دهم خبری هم از مصطفا می دهند।
بازجویی یک ماهه برای تحت فشار گذاشتن او برای مصاحبه تلویزیونی...
بگوید که دانشجوی ستاره دار وجود خارجی ندارد واینها همه یک توهم است...
شب مناظره کروبی بود یادهم هست با احمدی نژآد خانه ما بود آنشب گفت پیشنهاد داده که پشت صحنه باشد و تا احمدی نژآد گفت که دانشجوی ستاره دار نداریم او بیاید به نمایندگی از همه دوستانش که بگوید هست حتی اگر دیگران وجودش را منکر شوند....
و حالا هستی و یک دانشگاه با نام توست... بازجو راست می گفت که نامت و مجسمه ات را بر سر دانشگاه می زنند نه به نشانه ترسی از عقوبتی که به نشانه استقامتی که تنها زیبنده توست.... راستی از چاملی که خبری نیست کاش رجایی شهر نبرده باشندش چه خبرها که ازآن زندان به گوش می رسد.... چقدر دلم گرفته این روزها و دلتنگی از بابت صدای شما که نیست و اینهمه صدا که یکی آشنا نیست।

همزاد

۱ نظر:

رها گفت...

شبیه خواب است، یا شاید بیش از حد واقعی ...
انگار توی کی بیابان مانده ایم، قبل تر ها امیدی بود، به قدر کور سویی...
من، انگار گم کرده ام، گم شده ام...
دل تنگم...