وقتي احساس كني چيز زيبايي نيست كه ببيني خوشحال مي شوم ( راستي از خوشحال چه خبر؟) كه چشمانم ضعيف است و آنچه را كه واقعي است نمي بينم پس چه اجبار به عينك زدن و واضح تر ديدن !
وقتي كه عينك مي زنم گرد و غبار آموزشگاه را مي بينم ، مي بينم كه گوشه تخته لانه مورچگان شده وچگونه با تمام انرژي پي ساختمان را آرام آرام خالي مي كنندو من با چشماني مسلح به طور واضح همه چيز را مي بينم .
وقتي چيزها ديده مي شوند كه در فاصله پنجاه سانتي ام بيايند آن وقت مي توانم تصميم بگيرم كه لمسشان كنم يا فقط نگاه كنم!
نيم متر فاصله زياديست؟!
حنا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر