گفت دنبال تجدید نظر است و کمی امیدوار بود.همین همه را امیدوار کرده است که شاید بشود اوضاع کمی بهتر از آنچه هست شود.
دارم از نظریه تا جنبش اجتماعی(تاریخ دو قرن فمینیسم) را می خوانم جالب است ایده کمپین یک میلیون امضا در این کتاب به وجهی دیگر یا نه تقریبا به همان وجه در قرن نوزدهم توسط زنان آمریکایی دنبال شده است. پس از آن و با گذشت دهه ها و انشعاب در جنبش به دو بخش و باز نوعی تضادها در یک بخش و بعد پیوستن دو بخش به همدیگر و بعد فوت سران جنبش و ورود عناصری از جنبش انگلستان به این رده در نهایت با گذشت 70 سال به کسب حق رای نائل می شوند. حضور فعالین جنبش انگلستان، توجه به خواسته های زنان رده های پایین تر، فعال شدن زنان از طیف های مختلف و .. در نهایت موجب تغییر قانون می شود. و این انتظار 70 ساله با کسب حق رای زنان به پایان می رسد در این میانه زنان رادیکال با خواسته هایی نظیر ارتباطات آزادانه و در مراحل ابتدایی مطالباتی نظیر حق طلاق با این عنوان که جامعه ظرفیت پذیرش این دیدگاه ها را ندارد از بدنه جنبش کنار گذاشته شدند.
حالا دلیل نوشتن این مطالب چه بود ؟ اینکه بگویم کتاب را خوانده ام شاید اما شاید دلیل دیگرم این بود که برایم جالب است که تلاش کردند، ناامید نشدند، 70 سال تحمل کردند و راه های مختلف را برای رسیدن به هدف آزمودند. کم هزینه ترین راه را برگزیدند و در نهایت پیروز شدند. البته نویسنده توضیح داد همه این مسائل در جامعه ای رخ داد که در آن اصل لیبرال دموکراسی حاکم بود و زنان از حقوقی نظیر آزادی بیان و اجتماعات و.. برخوردار بودند و باز این پروسه 70 ساله در جامعه ای که شروع جنبش تقریبا با الغای بردگی در دوران لینکلن صورت گرفته بود.
دادگاه تجدید نظر معلوم نیست کی برگزار می شود. معلوم نیست چه چیزی قرار است اتفاق بیفتد. نوبادی با نگرانی به من زنگ زد و پرسید جریان از چه قرار است؟ و وقتی گفتم عصر قرار است چاملی را ببینیم خیلی سریع گفت که می آید و به همان اندازه هم سریع آمده بود. 45 دقیقه پیش از دیگران رسید و ما همه سر وقت های خودمان به او رسیدیم. نگرانیش، صدای مضطربش همه اینها نشان می داد که هنوز خیلی چیزها باقی مانده است. و اینکه داشتن یک دوست چقدر می تواند ...

همزاد