سه‌شنبه، اسفند ۱۵، ۱۳۸۵

بزرگداشت روز جهانی زن در دانشگاه شهید بهشتی

فقدان چهره شاخص برای سازمان دهی، از عوامل ضعف جنبش زنان درایران است

دکتر امیر نیک پی در مراسم بزرگداشت روز جهانی زن با بیان این مطلب افزود: برخلاف نظر برخی که حضور زنان در سطوح گسترده ای از فعالیتها و حتی در سطح جنبش را مطرح می کنند به نظر من این حضور پرمعنا و پررنگ نیست و تنها با برنامه ریزی و حضوری فراتر از اعتراض اجتماعی است که می توان این حضور را با معنا توصیف کرد. وی با رد دیدگاه برخی از سیاستمداران و کنشگران سیاسی که مسئله دفاع از حقوق زنان یا عمده کردن این مسئله را به انحراف کشاندن مبارزات سیاسی می دانند گفت: "عده ای اظهار می کنند که ما یکسری اولویتها را داریم که باید به آنها پرداخته شود و زمانی که نظام شکل بازتری به خود بگیرد مسئله زنان نیز به صورت خود به خود حل خواهد شد و برهمین اساس مطرح می کنند که بحث در خصوص حقوق زن بی معناست اما استدلال من این است که زمانی که یک مسئله از لحاظ جامعه شناسی از شکل انفرادی خارج شود، مبارزه برای آن به پیشبرد یک نظام دموکراتیک کمک می کند."
مسئول گروه دموکراسی کرسی حقوق بشر، صلح و دموکراسی، دفاع از حقوق زنان را به عنوان یکی از مجراهای قدم گذاشتن در راه نظام دموکراتیک عنوان کرد و گفت: تنها با طرح و در دستور کار قرار دادن مسائلی نظیر حقوق زنان، حقوق کارگران و حقوق اقلیتهاست که می توان حقوق بشر را تامین و به دموکراسی دست یافت.
مترجم کتاب «دين در دموكراسي و حقوق بشر» در ادامه سخنانش برپایی مراسم بزرگداشت روز 8 مارس را دلیلی بر هویت جهانی در کنار هویت های ملی، دینی و تاریخی دانست و خاطرنشان ساخت: بزرگداشت روز جهانی زن به این معناست که ما به مسائل فراتر از مرزهای خود نگاه کرده و به اشتراکات خود با دیگر مردم و فرهنگ و تمدن ها توجه کنیم بنابراین ما به بزرگداشت چنین روزی برای مسئله ای که جهانی است می پردازیم.
مولف کتاب «دين و سياست در ايران معاصر» صرف حضور زنان در مسئله آموزش را عالی را دلیلی بر رسیدن آنها به حقوق خود ندانست و گفت: صرف حضور زنان در عرصه های گوناگون دلیلی بر رسیدن به حقوق نمی تواند باشد بلکه برای دستیابی به حقوق کنشگری لازم است.
وی کنشگری را شرکت در نهادها و انجمن ها تعریف کرد و گفت: در واقع تا زمانی که کار زنان وجه اثباتی نداشته باشد توهم آمیز است که آنها به حقوق خود برسند. نوع بودن اهمیت بالاتری از صرف بودن دارد و تنها زمانی زنان به آزادی و رهایی دست می یابند که کنشگر و تصمیم گیرنده بوده و در حرکتهای عمیق اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و .. شرکت داشته باشند.

هیچ نظری موجود نیست: