همه اش در راهم . راه بیمارستان و خوابگاه و کلاس و دانشگاه و بعد نمیدانم انگار تمام وقت در راه مانده باشی و بعد هیچ کاری انجام نشده. همه به علت کمبود وقت نصفه و نیمه باقی مانده از درس دانشگاه تا کلاس های غیر دانشگاه. زن می گوید چه شد چرا یک دفعه مات ماندی و من نمی گویم همه در فکر کارهای هفته آینده ام و پیشنهادی که خودم دادم و عمل نکردم.
از خیابان کریمخان تا خوابگاه مسیر پنج دقیقه ای را یک و نیم ساعت در راه مانده ام و بعد راه و راه و راه.باید باز بروم دوباره راه و و مسیر و کفش هایی که دیگر تاب اینهمه راه را ندارند.
مراسم یادبود پروانه و داریوش فروهر
همزاد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر