من آسیب پذیرم

نمی خواهم که اینهمه آسیب پذیر باشم اما انگار بسیار آسیب پذیرم.
دود همه جا را می گیرد و من در میان اینهمه دود گم می شوم.
سعی می کنم که آرام باشم اما ناگهان از جا می پرم و بغض می کنم و حرف می زنم و حرف می زنم و گلایه، صدایم می لرزد و اشک هایم می ریزد.
همکاران با تعجب به این گفت و گو گوش می دهند و ....
از اتاق بیرون می زنم، باز می آیم، باز دست هایم می لرزد.
چرا اینهمه پرم، نمی شود لحظه ای از یادشان بیرون بروم، من آسیب پذیرم و این را با صدای بلند می گویم.
من هر بار و هر روز و هر عصر و هر صبح یاد می کنم.
امروز چهارشنبه است، باز باید شهرک غرب بروم، می بینی از این چهارشنبه تا آن چهارشنبه اما چه فاصله عظیمی افتاده است.

همزاد