1) معین را شخصیت برجسته ای برای ریاست جمهوری نمی دانم! به عنوان کسی که با او در جریان کاری برخورد داشته ام، او را شخصیت چندان مثبت و آزادی خواهی نیز نمی دانم. معین و احزاب حامی او، دربردارنده سقف مطالبات قابل طرح در ایران هستند.
2) رای ندادن در انتخابات به منزله عدم تایید ساختار سیاسی نظام است. نظامی که با ساختاری فسادپرور و غیراخلاقی، قدرت سیاسی را در دست عده ای خاص سپرده است تا مادام العمر حکومت کنند.
3) رای به معین در انتخابات یا تحریم انتخابات، دو راهکار پیش روی منتقدان و مخالفان نظام است. هرچند تا روز انتخابات تردید ها کماکان وجود دارد اما دلایلم برای رای به معین را بازگو می کنم:
الف) تحریم انتخابات نماشی است برای اعلام انزجار از نظام حاکم بر ایران. تحریم انتخابات را در شوراها آزمودیم.در انتخابات شوراها به خصوص در تهران افرادی به شوراها راه پیدا کردند که آرایی معادل حدود 5% آرای مردم تهران را کسب کرده بودند. به راستی به جهانیان ثابت شد که ما از نظام حاکم بیزاریم؟
ب) خون ایرانیان با فلسفه انتظار آغشته است. سالیا ن کمی نیست که به انتظار وقوع معجزه از سوی کشورهای خارجی، صورتمان را به سوی خارج از کشورچرخانده ایم.
" به قفل بیهوده خشم می ورزی، به قفل بیهوده خشم می ورزی، درهای همه زندان ها از درون باز می شود."
رافائل آلبرتی
ج) از مهمترین دلایل نظریه پردازان تحریم انتخابات، مشروعیت زدایی از نظام با یکپارچه شدن نیروهای سیاسی درون نظام است اما از این نکته غفلت می کنند که قدرت بالقوه فساد پرور است و بدون منتقد و مخالف،این قدرت از آستینش ترور بیرون می آید.
د) فرض کنیم در بهترین حالت فقط 40% مردم به پای صندوق های رای بروند. یک روز به جلوتر حرکت کنیم. رفسنجانی از عوامل کشتار پنج هزار نفری سال 67و دوران سرکوب دهه 60 به عنوان رییس جمهور برگزیده شده است! آری!من می ترسم. از او که بی مهابا کشته است و قصدی مجدد دارد می ترسم. او اکنون در اندیشه آن است که چرا توطئه سرنگونی اتوبوس روشنفکران در سفر به ارمنستان بی نتیجه ماند. سعید امامی فقط یک پست مدیریتی با او فاصله داشت.
آری، دفاع از معین جسارت می خواهد. اما به راستی با آمدن احمدی نژاد یا رفسنجانی، دیگر کسی را یارا و مجال پیگیری از حال سمیعی نژاد یا صابر یا دیگر زندانیان هست؟ اینان قربانی اصلی و مستقیم این انتخاب هستند.
به معین نه برای معین بلکه برای انتخاب اخلاقی خودم رای می دهم!
نمی شود کنار استخر ایستاد و به کسی که در حال غرق شدن است، گفت نگران نباش! با غرق شدن تو همگان می فهمند که ناجی استخر قدرت و عرضه نجات تو را ندارد.
پاینده ایران
یله
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر