به شدت از درباره انتخابات نوشتن گریزانم.
می ترسم!
همان طور که از نتیجه انتخابات می ترسم، از رای دادن هم واهمه دارم!
چنگال فاشیسم بیرون آمده از دین را می بینم اما واهمه ام از آن کسی است که بارها منتقدانش را به گوشه سلول انداخته است.
سال 69 و نامه 90 امضایی به این عالیجناب را به یاد آرید. پاسخی شایسته برای منتقدانش داشت! بازداشت!

این بار اما زشت رویی که به زشتی اندیشه من و تو و مردمان یک سرزمین است، مترصد یک فرصت است. فرصتی که شاید وقتی به امکان تبدیل شد، مجبور به پذیرشش شویم.
در این میان توصیه کردن بسیار دشوار است.
مرددم.

پاینده ایران
یله