پنجشنبه، آبان ۱۳، ۱۳۸۹

خلاء

حرفی که نباشد می ماند نوشتن از خلاء
از این بی مرزی و تو در مرکز که حتی نمی دانی کجای این بی مرزی ایستاده ای.فقط می ماند باز کردن دست ها و نه صدایی،نه حرکتی، نه میدانی کجا ایستاده ای.
رها شدن در این خلا خود تجربه ای است.

همزاد

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)