باورم نمیشه چقدر زمان زود میگذره .16 سال اصلا زمان کمی نیست.
بعد از اينهمه سال اين اولين باريه كه استرس و هيجان شروع مهر و پاييز رو ندارم.
هميشه شهريور ماه كه مي شد دلم نميخواست هيچوقت مهر برسه ولي اون ته مهاي دلم واسه رسيدنش لحظه شماري مي كردم چون با اومدن مهر ,دوستامو دوباره مي ديدم.
ولي پاييز امسال ديگه حرفي واسه گفتن نداره.اينبار واسه اولين بار معني غم پاييز رو فهميدم.
پاييز ايندفعه به جاي بوي مدرسه ,بوي زندگي وكار و سختي وتنهايي رو اورده.كاشكي هيچوقت بزرگ نميشديم.
تنسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر