1) در این چند ماه گذشته اینقدر از عباس معروفی خوشم آمده است که می‌خواهم به زودی کتاب "سمفونی مردگان"اش را بخوانم. از تحلیل هایش استفاده می‌کنم و اینکه مانند بسیاری دیگر از نویسندگان ایرانی در خلا زندگی نمی‌کند، مرا به شوق می‌آورد.
2) امروز وقتی پخش مستقیم سخنرانی احمدی نژاد در جمع بسیجیان را دیدم، از اینکه چطور یک آدم می‌تواند با مشاهده جمعی نظامی اینچنین به خاطر احساساتی شدن سرنوشت یک ملت را با جنگ گره بزند، شگفت زده شدم! هزینه گزافی که روز به روز با این ادبیات خشن به مردم تحمیل می‌شود، غیر قابل محاسبه است.
3) داستان به قدرت رسیدن نظامیان در دولت احمدی نژاد هر روز رنگی تازه به خود می‌گیرد. این بار قرعه صندلی قدرت غیر نظامی به یک نظامی (بهتر است بگویم سپاهی) به نام سردار ذوالقدر افتاده است. باید تمرین کنیم تا خودمان را نبازیم اگر تا چند روز آینده "سعید عسگر" ضارب حجاریان به عنوان معان وزیر یا حتی وزیر نفت وارد کابینه شود!
4) حدود 50 درصد مردم آلمان حداقل عضو یک NGO هستند. دموکراسی حق کشوری است که طالب آن است. آزادی که مسیر هموارتری با دموکراسی خواهد داشت، امری اکتسابی است؛ طالب آزادی هستیم؟
freedom must always be conquered
یله
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر