چهارشنبه، آبان ۰۵، ۱۳۸۹

لبخند

عکس اش روبرویم است.
می خندد و با انگشت به دوربین اشاره می کند..
بخند مرد. خندیدن تو، دیدن چهره خندان تو و صدای خنده ات...
نه هنوز یادمان هست خندیدنت را...
می بینی از یاد بردنت آنقدرها هم ساده نیست...

همزاد

۱ نظر:

مسعود بُربُر گفت...

با کلمات عکسی ساختن، و آنان که می‌گویند عکس‌ها ثبت هیچی لحظه‌ها هستند را این گونه پاسخ دادن که با کلمات عکسی آفریده باشی و در آن عکس یادی را زنده کرده باشی و در آن یاد یک زندگی را به یادگار گذاشته باشی... آنان که به ثبت رساندن با عکس و صدا و کلمه و هر رسانه‌ی دیگر را هیچی می‌خوانند این گونه پاسخ دادن