"دوستت می دارم بی آنکه بخواهم ات..."
ابتدای شعری از دفتر "مدایح بی صله" احمد شاملو
"تو، بچه من هستی اما مال من نیستی! می فهمی چی می گم؟ مال من نیستی!" قسمتی از دیالوگ زن در فیلم "ده" ساخته عباس کیارستمی
امروزه شاهد سخیف ترین نوع عشق ورزی هستیم! زن، همسر خود را تا گور با کتمان بدرقه می کندو مرد، اقتدار خود بر زنش! را تا گور به رخ همگان می کشد و زنش را به دست برادرش می سپارد. رویکرد عقلانی به زندگی جنسی پیش از ازدواج را کم و بیش کاویده ایم. اما رویکردی دیگر در این باره، رویکردی عاشقانه، احساسی و مبتنی بر حس است.
یکی از دو طرف رابطه عاشقانه ی (ازدواج محور)، ماجراهای جنسی احتمالی طرف مقابلش با جنس مخالفش آن هم پیش از ازدواج را مورد نهیب قرار می دهد. طرف مقابل، اگر قید جدایی را نزند، راه دشواری پیش رو دارد. از یک سو، یا باید به هر روشی تجربه های جنسی پیشینش را کتمان کند یا اینکه با گفتن حقیقت تا مدتها یا همیشه مورد سرزنش واقع شود. کسی که به این روابط خرده می گیرد، چندین نکته(از منظری فقط عاشقانه) را در نظر نمی گیرد: _ از لذت طبیعی همسرش (کسی که مدعی است دوستش می دارد) در چندین سال پیش از آشنایی، به سادگی می گذرد و به او انگ می زند. _ عشق او مبتنی بر مالکیت است و هیچ گاه نمی تواند مدعی و تجربه کننده جمله مورد اشاره شاملو در بالا باشد. _ خود را محور تمام لذت های همسرش (کسی که مدعی است دوستش می دارد) می داند؛ او، از این که روزی در بخشی از لذت همسرش سهیم نبوده است، آشفته می شود و به طور صریح می گوید: "دوستت می دارم تا وقتی در لذتت شریک باشم." دوستان، بدیهی است که این نوشته فقط به زندگی پیش از تعهد اخلاقی و قانونی دو نفر به یکدیگر می پردازد و زندگی خانوادگی را رویکرد و بحثی دیگر می باشد.
پاینده ایران
یله
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر