شنبه، اردیبهشت ۲۴، ۱۳۸۴

هوا سرد است؟!
امروز، با یکی از فعالان سیاسی و فرهنگی در ایران صحبت می کردم! به او گفتم که به نظر من حاکم یک ملت، لایق آن ملت است! لبخندی زد و حرف مرا تایید کرد! عوامانه،خوشحال شدم!

دیکتاتورهای این سرزمین _اگر به وجودشان اعتقاد داری_ ترسناک و کم یاب و در پستو نیستند! آری! به من نگاه کنید. اینجا سخن از استبداد است. من، استبداد زده ام! نکوهش ام نکنید! وامدار تمام سرمایه های پدرانم و مادرانم هستم! فقط، قیافه ام عوض شده است، یک روز عمامه بر سر دارم و یک روز کراوات بر پیراهن!
این ویژگی من است! "ما" در ذهنم می گذرد "آن ها" بر زبانم.
تو نیز این چنینی!

پاینده ایران
یله

هیچ نظری موجود نیست: